۱۰ دارویی که ممکن است شما را چاق کنند

به گزارش همشهری آنلاین، عوارض جانبی داروها گاهی باعث می‌شوند که استفاده از آنها را متوقف کنید. با اینکه اضافه وزن عارضه خاصی محسوب نمی‌شود، اما ممکن است باعث بروز استرس شود. در ادامه فهرستی از داروهای رایج آمده که همگی می‌توانند منجر به اضافه وزن شما شوند.

۱. قرص‌های ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای

داروهایی شامل آمی تریپتیلین، دوکسپین و نوروتریپتیلین می‌توانند با افزایش اشتها، سبب اضافه‌وزن شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مصرف داروهای ضدافسردگی را به یکباره قطع نکنید، بلکه ابتدا با پزشکتان مشورت کنید. در صورت مشاهده اضافه وزن از پزشکتان بخواهید که داروهای دیگری برایتان تجویز کند. مثلا داروهایی مانند بوپروپیون و دولوکستین به کاهش وزن کمک می‌کنند.

۲. کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدهای یا داروهای کورتونی خوراکی مانند پردنیزون در موارد مختلفی مانند درمان آسم یا آرتریت روماتوئید (التهاب مفاصل) مورد استفاده قرار می‌گیرند که یکی از عوارض آن‌ها افزایش وزن است؛ بنابراین این داروها را همراه با غذا یا مقداری ماست باید استفاده کرد. از آنجایی که دوره استفاده از این داروها کوتاه است، عوارض جانبی آن نیز چندان محسوس نیست، اما درصورت طولانی شدن دوره درمان، باید حتما از ورزش و رژیم غذایی مناسبی پیروی کنید.

آشنایی با خطر سوءمصرف داروهای استروئیدی

۳. آنتی هیستامین‌ها

آنتی هیستامین‌ها برای کاهش علائم آلرژی یا خارش استفاده می‌شود. طبق مطالعات افرادی که بصورت منظم از این داروها استفاده می‌کنند، وزن و اندازه دور کمر بالاتری نسبت به دیگران دارند. می‌توان بجای این داروها از اسپری‌های استروئیدی مانند فلوتیکاسون استفاده کرد.

۴. داروهای ضد صرع

داروهایی مانند گاباپنتین یا پرگابالین که برای درمان تشنج استفاده می‌شوند، اشتها را افزایش می‌دهند. در صورت عدم تمایل به اضافه وزن می‌توانید از پزشکتان بخواهید که داوری دیگری مانند توپیرامات یا لاموترژین را جایگزین آن کند.

۵. مسدود کننده‌های گیرنده بتا

از این داروها برای درمان فشار خون استفاده می‌شود. برخی از آن‌ها مانند آتنولول و متوپرولول باعث افزایش وزن می‌شوند. این قرص‌ها با ایجاد حس خستگی، ضربان قلب را کاهش داده و تحمل ورزش را کاهش می‌دهند. حس خستگی زودرس باعث عدم تحرک و افزایش وزن می‌شود.

آشنایی با عوارض جانبی داروهای مهارکننده بتا ۶. داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین

داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI‌ها مانند سیتالوپرام و پاروکستین از انواع داروهای ضدافسردگی محسوب می‌شوند که باعث افزایش سروتونین در مغز شده و با تاثیر روی اشتها و عادات غذایی، باعث افزایش وزن می‌شوند. در صورت تمایل برای کاهش وزن، با پزشک خود مشورت کنید.

۷. داروهای مهارکننده آنزیم مونوآمین اکسیداز

داروهای مهارکنننده آنزیم مونوآمین اکسیداز یا MAOI‌ها نوعی از داروهای ضدافسردگی هستند که مهار یک آنزیم مهم تجزیه‌کننده آمین‌های مغزی باعث افزایش این آمین‌ها مانند سروتونین، دوپامین و... و درمان افسردگی می‌شوند. از این دارو برای درمان میگرن هم استفاده می‌شود. اما با تحریک اشتها باعث افزایش وزن می‌شوند.

۸. انسولین

استفاده از انسولین برای درمان دیابت باعث افزایش وزن می‌شود. زیرا این هورمون بدن را در جذب گلوکز یاری می‌دهد. بعد از جذب شدن شکر و وارد شدن آن به داخل سلول، در صورت عدم استفاده توسط بدن، به چربی تبدیل می‌شود. با افزایش غذاهای شیرین اضافه وزن نیز بیشتر می‌شود. می‌توان با تغییر سبک زندگی این تداخل را برطرف نمود.

۹. سولفونیل‌اوره‌ها

این داروها مخصوص درمان دیابت بوده و سطح قند خون را تا ۲۰درصد کاهش می‌دهند، اما باعث اضافه وزن هم می‌شوند. این داروها با آزاد کردن انسولین، باعث انباشته شدن قند در سلول‌ها و در نتیجه چاقی می‌شوند. می‌توان داروهایی مانند متفورمین را جایگزین آن کرد.

۱۰. داروهای آرام بخش

این داروها برای درمان اختلالات دوقطبی یا شیزوفرنی استفاده می‌شوند. داورهایی مانند اولانزاپین باعث افزایش کلسترول و تری گلیسرید و در نتیجه افزایش وزن می‌شوند.

کد خبر 559638 برچسب‌ها چاقی سلامت دارو

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: چاقی سلامت دارو باعث افزایش وزن داروهای مهارکننده افزایش وزن می شوند برای درمان اضافه وزن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۰۶۵۹۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بیماری ترانه علیدوستی چیست؟ / همه چیز درباره سندرم «درِس»

آفتاب‌‌نیوز :

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم درِس DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی...

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان می‌شود، عوارض ماندگار آن کدام‌هاست؟ (عصرایران)

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV ۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV ۶ هم می‌شود.

سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان می‌شود، عوارض ماندگار آن کدام‌هاست؟ (عصرایران)

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع: عصرایران